Lekkers voor zowel zoete als stoute kinderen. Als het aan kinderpsycholoog Tesselien Houtjes ligt, is dat voortaan de regel. Volgens Houtjes is het strenge beleid van Sinterklaas niet meer van deze tijd.
“Sinterklaas hanteert nog steeds het moraliserende adagium ‘wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe’. Sinterklaas maakt hiermee een heel duidelijke scheiding tussen zoete en stoute kinderen. Zoiets werkt extreem polariserend. In werkelijkheid zijn kinderen niet zo makkelijk in twee groepen in te delen. Geen enkel kind is áltijd zoet of áltijd stout. Er moet binnen de sinterklaastraditie meer ruimte zijn voor nuance”, pleit Houtjes.
Volgens Houtjes hebben kinderen behoefte aan duidelijkheid: “Een kind weet dat het, indien het stout is, geen lekkers krijgt. Maar het is volstrekt onduidelijk welke criteria Sinterklaas bij zijn beoordeling hanteert. Is het kind al stout als het bijvoorbeeld kritische vragen stelt over het opruimen van de kamer, of is daar meer wangedrag voor nodig? Dat weet het kind niet.”
Het liefst ziet Houtjes de traditionele scheiding tussen zoet en stout geheel verdwijnen: “Gelukkig gaat het al vaak goed. Het lekkers gaat niet meer alleen naar wie zoet is. Ik zie op straat regelmatig ouders met een onwaarschijnlijk vals rotkind dat desondanks toch een handje pepernoten krijgt toegestopt.”
