Het eerherstel van heksen staat tegenwoordig stevig op de agenda. Met het eerherstel van weerwolven wil het echter nog niet echt vlotten. Dit tot grote frustratie van de stichting Eerherstel Weerwolven.
“Het is heus niet zo dat wij de heksen hun eerherstel niet gunnen”, zegt voorzitter Midas Verwaatsmaat van de stichting Eerherstel Weerwolven. “Maar wij zeggen wel dat het weer eens zeer selectieve verontwaardiging is. Het zielige heksje met haar grijze haar op een knotje dat onschuldig een medicinaal brouwseltje bereidt boven haar knisperende haardvuur moet worden gerehabiliteerd, maar de stoere mannelijke equivalent van de heks, namelijk de weerwolf, wordt nog steeds verketterd. Je reinste seksediscriminatie.”
Het gaat om mensen die door hun aandoening ontzettend hebben geleden, vooral met volle maan. De zeer pijnlijke transformatie kon twintig minuten tot wel anderhalf uur duren. Maar in plaats hulp kregen weerwolven tot ver in de negentiende eeuw te maken met vooroordelen en vervolging, vaak met dodelijke afloop.
En dus pleit de stichting voor een Nationaal Weerwolfmonument. Een plekje waar alle weerwolven die slachtoffer zijn geworden van moord en doodslag geëerd en herinnerd kunnen worden.
Volgens Verwaatsmaat komt zo’n monument honderden jaren te laat: “De eerste weerwolf die daadwerkelijk werd geëxecuteerd, was Gilles Garnier. Onder zeer verdachte omstandigheden bekende deze weerwolf in 1573 een verbond met de duivel te hebben gehad. Maar dat is absoluut een belachelijke beschuldiging. Iedere weerwolf kan u namelijk vertellen dat de duivel helemaal niet bestaat. Dat is een uitvinding van het sprookje dat christendom heet.”
