“Het lijkt me het mooiste einde”, zegt Gert Dikkebroek blij. “Nog voordat er ook maar één boom de oven in ging, was ik al laaiend enthousiast over biocentrales. Lekker groot en met een schoorsteen erop. Ik kreeg het er gelijk warm van.”
Als het gaat om het klimaat, laat Gert geen demonstratie aan zijn neus voorbijgaan. “Natuurlijk doe ik het tegenwoordig met mondkapje op en zo, maar ik blijf staan voor een totale revolutie als het gaat om fossiele brandstoffen en dergelijke. Het is gewoon niet te geloven waar we mee bezig zijn als mensheid, begrijp je? En ook na mijn dood wil ik bijdragen aan een duurzame wereld.”
Daarom wordt Gert na zijn dood niet gecremeerd in een normaal crematorium, maar opgestookt in een biocentrale. “Kijk, ik weet ook wel dat mijn lijf maar ietsje pietsje groene energie oplevert. Maar het idee dat door mijn lichaam straks de hele avond een LED-lampje brandt, dat is toch supermooi? Voor mijn familie ben ik gewoon Gert, maar ik zie mezelf vooral als een schitterende homp biomassa.”