Door een noodlottig ongeval moet Rob van Kolfschoten de rest van zijn leven doorbrengen in een rolstoel. Maar ondanks zijn handicap wordt hij systematisch getreiterd door de overheid. Rob wil dat er een einde komt aan dit onrecht.
Na een ernstig bowlingongeluk is de 42-jarige Rob gekluisterd aan een rolstoel. “Mijn ruggenwervels zijn kapot. Lopen lukt niet meer”, zucht hij. “Godzijdank krijg ik veel hulp van mijn vrouw.”
Maar ondanks zijn handicap hoeft Rob niet te rekenen op steun van de overheid. Hij wordt systematisch getreiterd door de instanties. “Doodmoe word ik ervan. Vorige week viel er wéér een boete op de mat, omdat ik in mijn aangepaste auto 180 had gereden. Dat is al de derde keer. Wanneer laten ze me nou eens met rust? Ben ik met mijn handicap nog niet genoeg gestraft?”
Rob heeft geen idee waarom de overheid het op hem gemunt heeft. “Het zal wel door mijn rolstoel komen. Zo’n gehandicapte is makkelijk te pakken, denken ze. Op Schiphol bijvoorbeeld. Elke keer als ik met een koffer vol koraal langs de douane wil, word ik uit de rij gevist. Alleen maar omdat ik in een rolstoel zit. Dat is toch niet eerlijk?”