Op een begraafplaats nabij Mexico-Stad staat Francisco Ávalos Sánchez toe te kijken hoe mogelijk het stoffelijk overschot van zijn vermiste zoon Javier wordt opgegraven uit een massagraf.
Javier verdween jaren geleden, waarna Francisco onvermoeibaar naar hem zocht. Uiteindelijk werd Francisco door autoriteiten geïnformeerd dat zijn zoon reeds anoniem was begraven, samen met andere onbekende lichamen. In Mexico zijn meer dan 130.000 mensen als vermist geregistreerd.
Ondanks het vinden van tienduizenden lichamen lukt het identificeren vaak niet, mede door falende systemen, een tekort aan personeel en het ontbreken van een nationale DNA-database. Veel lichamen verdwijnen in massagraven zonder naam of grafsteen. Initiatieven met internationale hulp bieden hoop; mortuaria ontvangen steun voor moderne identificatietechnieken, zoals vingerafdrukherkenning en internationale samenwerking op het gebied van DNA-onderzoek.
Toch wijzen betrokkenen op het gebrek aan politieke wil in Mexico om het vermissingsprobleem fundamenteel aan te pakken.
