Foto: Aastock / Shutterstock.com
De man die de muziek voor altijd veranderde is vrijdag 86 jaar geworden. En hoewel zijn heupen niet meer zo soepel bewegen als pakweg 40 jaar geleden, ziet hij er nog patent uit voor zijn leeftijd. Hij lacht zijn charmante lach en zegt: “Ik voel me ook goed. Lachwekkend eigenlijk dat ik zo vaak dood ben verklaard.”
We kunnen het ons bijna niet meer voorstellen, maar muziek was vóór Elvis het domein van volwassenen. Een rustgevend tijdverdrijf dat het saamhorigheidsgevoel moest aanwakkeren. En plotseling was daar, als een heldere komeet in een donkere nacht, Elvis Presley. Een charismatische tiener met een ontvlambaar charisma. Een diepe schande en een gevaar voor de eerzame jeugd van het conservatieve Amerika, vond men destijds. En net zo snel als Elvis’ ster steeg, ontstonden er spontane bijeenkomsten waar singeltjes van Elvis op de brandstapel belandden naast de altijd sfeervolle brandende kruizen.
Elvis kan er inmiddels om lachen: “Eerlijk gezegd was ik destijds verbaasd over de heftige reacties die mijn muziek en mijn voorkomen losmaakten. Voor mij was het veel meer een innerlijke drang dan een hang naar rebellie. Maar weet je wat een groot voordeel is van ouder worden? Je ziet dat de waan van de dag een terugkerend iets is, maar alles wat goed is blijft overeind. En ik durf wel te zeggen dat ik de storm des tijds heb doorstaan. Als ik over een jaartje of vijftien overlijd, heb ik goede hoop dat iedereen mij nog wel een paar decennia onthoudt.”
