“Zijn as is alles wat ik nog heb”

Twee jaar geleden verloor Christine Teerbakker haar man. Voor het eerst vertelt ze over haar verdriet. “Ineens sta je er alleen voor. Dat is best moeilijk”, zegt de 24-jarige Overijsselse.

Christine toont een grote, grijze pot. “Hierin zit zijn as. Dat is alles wat ik nog van hem heb”, zegt ze op zachte toon. “Ik bewaar zijn as in mijn woonkamer. Zo is hij toch nog een beetje bij me.”

Christine en haar man Richard leidden een tamelijk normaal leven, tot de dag dat alles veranderde. “Je leven staat in één klap op z’n kop. Het was alsof de grond onder mijn voeten verdween”, herinnert ze zich. “Natuurlijk, ik weet dat ik verder moet. Ergens begrijp ik hem ook wel. Die andere vrouw is gewoon leuker dan ik.”

Is het niet beter om zijn as gewoon weg te gooien? “Nee, natuurlijk niet”, zegt Christine verontwaardigd. “Hij heeft een heel jaar lang keihard gerookt om die pot vol te krijgen.”