ALMERE - Miljoenen Nederlandse kinderen moeten in de komende maanden met hun ouders mee op vakantie, zelfs als ze dat liever niet willen. Onder jongere generaties wordt deze praktijk met veel verontwaardiging ontvangen en beschreven als “gezinsontvoering”.
“Het wordt een rondreis van 21 dagen door Indonesië. En weg is de helft van m’n welverdiende zomervakantie”, klaagt de 13-jarige Sem met betraande ogen, terwijl hij nerveus op zijn smartphone tikt. “Niets heb ik in te brengen. Het voelt echt als een ontvoering. Vorig jaar werd ik letterlijk uit mijn kamer gesleept, weg van mijn vrienden en games, om twee weken vast te zitten in een stoffig dorpje in Frankrijk zonder fatsoenlijke wifi. Hoe is dat legaal?”
Sem is niet de enige die zich gevangen voelt. De 10-jarige Lisa deelt een soortgelijke ervaring: “Vorig jaar namen mijn ouders me mee naar een camping in Italië. Camping! Dat is een combinatie van muggen, mieren, keiharde matrasjes, een halflauw zwembad, vies brood en een slechte verbinding. En dat in een klein tentje opgepropt met een stel opvoeders. Wie wil er nu kamperen als je thuis Netflix en TikTok hebt? Dit jaar dreigen ze met een wandelvakantie in de Alpen. Ik krijg al kramp als ik naar de folder kijk.”
Gezinsontvoering
Onderzoek van de prestigieuze Instituut voor Jongerenbehoeften (IJB) in Almere onthult dat 85 procent van de kinderen tussen 4 en 16 jaar liever thuisblijft, bezig met videogames en TikTok. “Het is verontrustend dat kinderen in een tijd van zoveel technologische vooruitgang nog steeds worden onderworpen aan deze archaïsche vorm van gezinsontvoering”, stelt professor Annemieke Vrijstaat van het IJB.
Foto: Antonio Guillem / Shutterstock.com
Toch blijven ouders hardnekkig geloven dat vakanties goed zijn voor de “familiebanden” en “onvergetelijke herinneringen” creëren. “Toen ik jong was, ging ik altijd met mijn ouders mee op vakantie en ik vond het geweldig”, zegt vader Bart (44) uit Tilburg. “Ik wil dat mijn kinderen dezelfde mooie ervaringen opdoen.”
Kinderen zijn echter niet overtuigd. “Waarom denken mijn ouders dat wat hen gelukkig maakte, ook voor mij werkt?” vraagt de 14-jarige Noah retorisch. “We leven in een ander tijdperk. Wij zijn geen vlogfamilie, dus waarom moeten we samen dingen doen?”
