GRONINGEN - Tien graden overdag, ’s nachts vijf. Warmer is het niet in haar eenvoudige woonkamertje. Maar ondanks dat haar verwarming al maanden kapot is, neemt mevrouw Nebelings niet de moeite om een monteur te bellen.
Veel ouderen hebben het koud. Eén van hen is de 64-jarige Rita Nebelings uit Groningen. We worden hartelijk ontvangen in haar kleine, maar gezellige woninkje. Binnen is het inderdaad allesbehalve comfortabel. Het ijs staat aan de binnenkant van de ramen. Als de koffie is ingeschonken, begint mevrouw Nebelings haar verhaal.
“In mei begon de verwarmingsketel te haperen, een paar maanden later viel ‘ie helemaal uit. Omdat het zomer was, had ik er toen niet zo’n last van. Maar nu het kouder wordt en er sneeuw op mijn dak ligt, vind ik het toch nodig om de media erbij te halen. Vandaar dat jullie hier nu zijn”, vertelt ze.
Mevrouw Nebelings noemt het ‘godsgeklaagd’ dat haar verwarming al maanden kapot is. “Al die tijd ben ik te lui geweest om een monteur te bellen, maar nu wel gaan lopen klagen in de media. Schandalig”, moppert ze.
Waarom schakelt mevrouw Nebelings niet gewoon een verwarmingsmonteur in? “Geen idee”, antwoordt ze. “Ik denk dat het mij ook om de aandacht te doen is. Maar intussen is het hier nog steeds ijskoud. En als ik straks door de kou reuma in mijn vingers heb, wil ik wéér een artikel in de krant. Want zo ben ik ook!”
