Foto: Luxorphoto / Shutterstock.com
Inge Hockens (26) verzamelde al haar moed en zocht zelf contact met de media. “Ik moest mijn verhaal kwijt. Er zijn talloze vrouwen zoals ik, maar niemand doet iets. Ze kijken de andere kant op, of ze doen alsof ze je niet snappen. Dat is het allerergste”, vertelt ze.
Inge neemt een slok thee en zucht diep. Dan komen de herinneringen: “Bij mij begon het toen ik acht, negen jaar oud was. Ik was toen nog te jong om het te begrijpen. Ik dacht dat het normaal was. Dat het bij iedereen gebeurde. Pas later realiseerde ik me wat er aan de hand was, maar toen was het al te laat.”
Hadden haar ouders dan niets door? Inge knikt: “Ik denk het wel. Dat móet wel. Maar thuis werd er nooit over gesproken. Eigenlijk had dat wel gemoeten, denk ik nu. Maar ik durfde er nooit over te beginnen. Het ligt natuurlijk erg gevoelig.”
Inge veegt haar tranen weg. “Weet je, ik ben heus niet de enige. Er zijn veel vrouwen die precies hetzelfde hebben meegemaakt”, zegt ze. “Ik ben blij dat ik alles heb kunnen vertellen. Nu is het tenminste voor iedereen duidelijk.”
