Bittere teleurstelling. Dat is het gevoel dat in Nederland overheerst. Op sociale media verschijnen overal berichten over de zwakke inzet die kinderen dit jaar voor hun moeder hebben getoond.
Mislukte spiegeleieren, fantasieloze tekeningen, slordig knutselwerk. Het zijn de stille getuigen die achter menig voordeur in de Nederlandse dorpen en steden aanwezig zijn. En nadat de echo’s van vals gezongen moederdagliederen zijn weggestorven, overheersen bij de moeders vooral gevoelens van schaamte, teleurstelling en boosheid.
De grote vraag is nu: Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Is het laksheid van de kinderen om hun moeder te eren en te waarderen, zijn de moederlijke prestaties dit jaar ondermaats geweest, of liggen verwachtingen van moeders gewoon te hoog? Sommige psychologen suggereren dat de teleurstelling van Moederdag deels te wijten is aan de sociale druk die op kinderen wordt gelegd.
Ook voor Jessica, moeder van de 5-jarige Jordy, werd het in de loop van de ochtend even te veel. “Natuurlijk mag je je kind niet slaan op zo’n moment. Dat weet ik ook wel. Maar hij maakt het wel erg lastig. Ik schaam me kapot als anderen dit zien”, vertelt ze.
Jessica kreeg naar eigen zeggen een ‘opgedroogd hompje klei’ dat voor schaaltje moet doorgaan. “Het doet nu nog even pijn. Maar ik haal Jordy vanavond ook heus wel weer op bij het tankstation. Hopelijk kan ik me ertoe zetten voordat het donker is.”
