Jan en Greetje Kraayenborg uit Epe hebben een Foster Parents-kindje in Burundi. Maar ze zijn absoluut niet te spreken over het gedrag van de 6-jarige N’kopi Tufu.
“Wij zijn allebei 62, dus het was een hele stap om op onze leeftijd nog aan kinderen te beginnen”, legt Jan uit. “Toch hebben we vorig jaar de knoop doorgehakt en besloten Foster Parents te worden van N’kopi.”
“Wij vinden dat N’kopi een strenge opvoeding nodig heeft. Regels. Duidelijkheid. Kinderen hebben daar behoefte aan. We hebben N’kopi per luchtpost laten weten wat we van hem verwachten. Maar N’kopi heeft er gewoon lak aan. Hij doet precies waar hij zelf zin in heeft.”
Greetje vecht tegen de tranen. “N’kopi ruimt zijn speelgoed niet op, eet de korstjes van zijn brood niet en hij hangt soms tot ’s avonds laat rond op straat. Dat kán toch niet?”
De afstand tussen Epe en Burundi is ruim 9.000 kilometer. Jan en Greetje hebben N’kopi nog nooit gezien. “Maar daar gaat het niet om”, zegt Jan fel. “Ook zonder toezicht moet hij naar ons luisteren. Wij zijn wel zijn Foster Parents!”
