“Ronduit schofterig. Anders kan ik het niet noemen”, zegt Wil Oliedijck (83). “En het is niet de eerste keer dat ze dit flikken. Zo ga je toch niet met mensen om?”
Mevrouw Oliedijck is woedend. “Op mijn leeftijd heb ik al veel meegemaakt, maar dit slaat werkelijk alles. Waar ze het gore lef vandaan halen, ik heb geen idee”, briest ze. “En als je dan gaat bellen, weten ze zogenaamd van niks. ‘Ja mevrouw, dat moeten we eerst even uitzoeken’, zeggen ze dan. Wat heb ik daar aan?”
Kleindochter Priscilla probeert haar oma tevergeefs te kalmeren. “Ik heb zelfs al de politie gebeld. Maar zolang de wet niet overtreden wordt, kunnen ze niets doen”, vertelt ze. “Dat is toch belachelijk?”
“Weet u, ik ben heus niet de enige”, zucht mevrouw Oliedijck. “Ik heb begrepen dat duizenden mensen in hetzelfde schuitje zitten. Maar ik laat het er niet bij zitten hoor. Het gaat mij vooral om het principe. Zijn ze nou helemaal besodemieterd?”
