VOLKEL - Met het doneren van achttien overgebleven F-16’s aan Oekraïne komt er ook een einde aan het bestaan van de straaljagerkoks. Wim Zeil, beter bekend als de spareribkoning van de luchtmacht, kreeg van zijn leidinggevende het nieuws te horen. Hij werkte ruim dertig jaar als kok aan boord van de F-16.
“Het is jammer, maar overal komt een einde aan”, zegt hij weemoedig. “De nieuwe generatie F-35’s is veel kleiner, waardoor een fatsoenlijke keuken niet meer past. Daarnaast zijn de moderne gevechtsvliegtuigen zó geavanceerd, dat ze vanuit de lucht een afhaalmaaltijd kunnen oppikken. Met de F-16 is zoiets ondenkbaar.”
Zeil, die in 1991 begon, vertelt dat het toen een heel andere tijd was: “De gevechten waren nog gewoon fair. Zo waren we eens in gevecht met een Russische MiG-29 toen bleek dat ik de mayonaise vergeten was. Ik had de friet al klaar en de piloot vroeg om een pauze, maar die Rus had ook ook haast, dus kregen we een zakje mayo van hem. Dat soort dingen heb je in deze individuele tijd niet meer. We hadden toen ook nog gewoon een slager en een visboer aan boord, maar bezuinigingen hebben veel kapotgemaakt”.
Op de vraag of koken aan boord van een F-16 niet erg lastig is, antwoordt Wim ontkennend: “Je moet natuurlijk niet de illusie hebben dat je hier een zevengangenmenu kunt klaarmaken, maar een lekker buffetje of een bordje Surf & Turf is zo geregeld. Tijdens een echt gevecht moet je natuurlijk wel even de dekseltjes vasthouden, zeker tijdens een looping, maar dat voel je op een gegeven moment ook aankomen.”
