UTRECHT - Vrijdag is er weer een staking bij de NS. Voor veel spoorwegpersoneel is de traditionele treinstaking een echt hoogtepunt. Ook machinist Hans verheugt zich op de halfjaarlijkse staking.
Terwijl reizigers mokkend alternatieven zoeken om op hun werk te kunnen komen, bloeit machinist Hans (54) zichtbaar op. Hans werkt inmiddels 28 jaar bij de NS en heeft dus al honderden stakingen meegemaakt. “Als machinist doe ik dagelijks mijn best om reizigers net genoeg hoop te geven en dan alsnog vertraging te veroorzaken. Maar een staking is natuurlijk dé kans om reizigers optimaal te frustreren.”
Krankzinnig
Zoals elke keer draait de staking ook nu weer om meer loon. “Hahaha, ja, dat is het officiële verhaal”, lacht Hans. “Maar omdat we in amper drie jaar al bijna 20 procent loonsverhoging hebben gehad, is een nieuwe looneis natuurlijk totaal krankzinnig. Dat snappen wij ook wel. Nee, mij gaat het vooral om het verhogen van de ergernis van passagiers. Gebruikmaken van de macht om duizenden mensen dwars te zitten, snap je?”
Foto: Robert Coolen / Shutterstock.com
“Dit is het echte treinleven”, mijmert Hans. “Geen stap harder lopen dan strikt noodzakelijk, een chronische ontevreden werkhouding, geen plichtsbesef, nul verantwoordelijkheidsgevoel en dan óók nog elk half jaar durven vragen om meer loon. Dat is waarom ik bij de NS ben gaan werken.”
Genieten
De halfjaarlijkse staking is voor Hans dan ook puur genieten. Hij deelt vol trots zijn strategieën: “Op stakingsdagen kom ik expres in uniform naar het station om daar zichtbaar koffie te drinken en reizigers met een brede glimlach mede te delen dat er ‘helaas’ geen treinen rijden. Prachtig vind ik dat. Die wanhoop in hun ogen, daar doe je het voor.”
