“Of ik spijt heb? Ja, natuurlijk heb ik spijt. Heel veel zelfs. Maar wat er is gebeurd, kan ik niet meer ongedaan maken. Ik kan alleen nog mijn excuses aanbieden.”
De 43-jarige Joris* leverde anderhalf jaar lang elektriciteit terug aan het stroomnet. De stroom werd opgewekt door twaalf zonnepanelen op zijn dak. Een deel van de stroom gebruikte hij zelf. Wat hij overhield, leverde hij via het toch al overbelaste stroomnet terug aan het energiebedrijf. “Ik schaam me heel diep voor wat ik heb gedaan”, zegt Joris, die liever niet herkenbaar in beeld wil. “Ik had eurotekens in mijn ogen. Ik wilde goedkope stroom en een beter milieu. Nu pas besef ik wat ik heb aangericht.”
Hoeveel stroom Joris heeft teruggeleverd, weet hij niet precies. “Het moeten honderden kilowatts zijn geweest, misschien wel duizenden”, geeft hij toe. “Door mijn gedrag is het stroomnet nóg meer overbelast geraakt. Misschien zijn er door mijn opgewekte zonnestroom wel trafohuisjes ontploft, of leidingen gesmolten. Overal had de stroom uit kunnen vallen door mijn idiote teruglevergedrag. Als ik denk aan wat ik heb gedaan, walg ik van mezelf.”
Inmiddels heeft Joris zijn leven gebeterd. De zonnepanelen zijn van het dak gehaald en hij heeft nu een keurig grijs energiecontract. “Ik lever niets meer terug. Geen enkel wattje meer. Maar ik weet dat andere mensen het nog wel doen. Ik wil niemand verlinken, maar verderop in de straat is nog iemand met vijftien zonnepanelen volop aan het salderen. Walgelijk.”
* Op verzoek van ‘Joris’ is in dit artikel een gefingeerde naam gebruikt. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
