De andere bewoners van het verzorgingshuis vinden hem dement, maar zelf ziet Johan van Heemschot dat niet zo. “Toen ik op televisie zag wat er in Oekraïne aan de hand is, wist ik eigenlijk meteen dat ik zou gaan meevechten. Ik heb geen moment getwijfeld”, zegt hij nuchter.
Overmorgen gaat de 102-jarige Groesbeker naar Oekraïne, waar hij zich zal aansluiten bij het vreemdelingenlegioen. “Ze zoeken mensen met oorlogservaring. Dat heb ik”, zegt hij trots. “Ik heb al even contact gehad met de Oekraïense legerleiding. Ik kon er geen zak van verstaan, maar ze hebben me daar hard nodig. Dat is mij wel duidelijk.”
In de recreatiezaal van het verzorgingshuis kijkt Johan afkeurend naar een groepje medebewoners. “Dat begrijp ik dus niet”, moppert hij. “Dat je hier rustig gaat zitten klaverjassen, terwijl er in Oekraïne een oorlog woedt. Die bejaarden denken altijd dat iemand anders de boel wel oplost. Zo werkt het niet. Vrede komt niet vanzelf.”
In Oekraïne zal Johan het moeten opnemen tegen een veel jongere vijand. Is hij niet bang dat hij inmiddels te oud is voor de strijd? “Bang? Ik ben voor de duvel niet bang”, zegt hij strijdlustig. “Ik ben misschien niet meer zo snel als vroeger, maar ik sta nog steeds mijn mannetje. Kom maar op met die moffen.”