Foto: iStockPhoto – Getty Images – Diego Cervo
Hélène Dieters groeide op in het Rotterdam van de jaren ’40, een stad die in de Tweede Wereldoorlog grotendeels was verwoest. Over de oorlog werd thuis niet gesproken. Pas later begreep Hélène waarom. Haar vader was fout in de oorlog.
Nog altijd staat het exacte aantal ‘foute’ Nederlanders niet vast. Ze waren immers niet allemaal lid van de NSB. Daardoor ligt het werkelijke aantal foute Nederlanders waarschijnlijk veel hoger dan het officiële aantal. Hélène was tijdens de Tweede Wereldoorlog nog jong. Pas later hoorde ze over de verschrikkelijke keuzes die haar vader in de oorlog maakte.
“Hij was beslist geen fan van Hitler. Mijn vader moest niets hebben van het nationaalsocialisme”, vertelt Hélène (79). “Maar fout was hij wel. Ik herinner me hoe hij ’s morgens de trap af kwam met een driekwart broek en een paars overhemd. ’s Avonds ging hij bowlen. Mijn broertjes en zusjes durfden er niets van te zeggen. Ik ook niet. Om te overleven had ik mijn gevoel uitgeschakeld. Ik moest wel.”
Ook na de oorlog bleef Hélène’s vader fout. “Hij hield van Abba en Gerard Joling. Hij zong alle liedjes mee, zo hard als hij kon. Hij was voor Ajax, in die tijd lag dat in Rotterdam heel gevoelig. Daar werd niet over gesproken. En mijn vader was een van de eersten die rondreed in een Fiat Multipla. Zo fout.”
Veel foute Nederlanders werden na de Tweede Wereldoorlog ter dood veroordeeld. Hélène’s vader overleed pas in de zomer van 2001. “Ik heb vaak stiekem gedacht: hadden ze hem maar opgehangen.”
