Foto: Sylvie Bouchard / Shutterstock.com
Op het eerste gezicht lijkt hij een doodgewone man. “Dat is het goddomme juist zo naar. Je kunt het aan de buitenkant godverdekut niet zien”, zegt Hans Dofferlaan (70).
In ons land lijden zo’n dertigduizend mensen aan blasfemie. Vaak leven zij in eenzaamheid met een enorme woordenschat. Een behandeling bestaat niet. Wie blasfemie heeft, zal ermee moeten leren omgaan.
Hans was pas 62 toen hij de diagnose kreeg. “Ik kon het eerst niet geloven. Ik dacht: wat zullen we godzammedonder nou krijgen? Het heeft heel wat jaren gekost voor ik het kon accepteren. Ik schaamde me, godvertyfus.”
Hans merkt veel onbegrip in de samenleving. “Als ik op straat een aanval krijg, dan zie je mensen kijken. Of ze lachen je uit”, vertelt Hans. “Van mijn sociale leven is niets meer over. Vrienden heb ik niet meer. Door mijn blasfemie willen de meesten godjezushel niets meer met me te maken hebben. En in de kerk ben ik godzammekutlikke niet meer welkom.”
