Flexhuizen moesten dé oplossing worden voor het huizentekort in Nederland, maar vandaag werd bekend dat er haken en ogen zitten aan deze manier van bouwen. Het lijkt erop dat de verwende Nederlandse consument niet zit te wachten op flexibele huisjes.
Het leek zo mooi. Kleine, maar goedkope woningen die ook nog eens snel te bouwen waren. Maar de realiteit blijkt weer eens weerbarstiger dan de theorie. Want terwijl steeds meer woningbouwvereniging aan de slag gaan met flexhuizen, lijkt de woningzoeker totaal geen trek te hebben in een flexibel huis. Vooral de kans op permanente misselijkheid door de flexibele vloeren en muren lijkt de potentiële huurder af te schrikken.
Eunice en Jozias Verberne kunnen uit ervaring vertellen over de nadelen van een flexibele woning: “Wij worden compleet gek van ons flexhuis”, zegt Eunice. “Alsof we in een kermisattractie wonen.” Jozias knikt en doet ook een duit in het zakje: “Niet fijn.”
“Niet fijn!?”, spuwt Eunice. “Zeg maar gerust verschrikkelijk. Bij windkracht twee begint ons huis al te bewegen en als we in ons huis lopen, komt de vloer op een andere plek omhoog. Een beetje flexibiliteit is leuk, maar rubber is gewoon niet geschikt voor het bouwen van woningen.”
