Een naam krijgen bij je geboorte, dat lijkt zo vanzelfsprekend. Toch kiezen steeds meer ouders van dove kinderen ervoor om de naamgeving achterwege te laten. “Wat heeft het voor zin als hij er toch niet naar luistert?”, aldus de kersverse moeder Chantal.
Foto: Dragana Gordic / Shutterstock.com
De goedlachse Utrechtse werd onlangs moeder van een volledig doof kind dat ze adresseert met een tokkelend gebaar. “Want dat begrijpen ze later waarschijnlijk wel”, zo stelt ze. “Maar aan een naam ga ik natuurlijk niet beginnen. Ik kan het kind wel Bram of Jasper noemen, maar ik voel er weinig voor om de rest van m’n leven ‘JASPER!’ naar hem te schreeuwen. Dan liever die tokkelende beweging met m’n linkerhand, dat is voor iedereen rustiger.”
Haar keuze onderstreept een opvallende trend: van de 650 kinderen die vorig jaar doof werden geboren, kreeg amper de helft een naam. Toch zijn er ook ouders die heel bewust wel voor een naam kiezen. Johan en Ida hebben hun dove zoon 3 jaar geleden tóch een naam gegeven en hebben daar nooit spijt van gehad. “Onze stelregel is: hoe meer lettergrepen je in zo’n naam propt, hoe groter de kans dat hij er toch ergens wel eentje oppikt als je naar hem schreeuwt”, aldus de trotse vader van Nebukadnezar-Juliano.
