ZOETERMEER - Jarenlang stelde Pleun Gravenhof (22) uit Zoetermeer zichzelf gerust met de gedachte dat niemand perfect is en dat zij dit dus ook niet kon zijn. Afgelopen week kwam Pleun echter toch tot de ontdekking dat zij helemaal volmaakt is. “Opeens voelde ik dat ik er niet meer omheen kon: ik ben perfect”, aldus de beduusde Zuid-Hollandse.
“Toen mijn vermoedens van perfectie vorige week definitief bevestigd werden door mezelf, dacht ik meteen: hoe leg ik dit uit aan mijn omgeving?”, blikt Pleun terug. “Ik ervoer dan ook een beetje schaamte toen ik mijn familie en vrienden opbiechtte dat ik op alle denkbare vlakken in het leven fantastisch ben. Tegelijkertijd voelde ik me ook enigszins schuldig dat ik wél perfect ben terwijl iedereen om mij heen uitblinkt in hardnekkige middelmatigheid. Het contrast tussen mij en mijn medemensen is gewoon erg groot.”
Naast schaamte en schuld gaat perfect zijn volgens Pleun met nog andere emoties gepaard: “Als uitzondering op de regel door het leven gaan, doet iets met je. Vaak voel ik mij niet begrepen door anderen die de wereld hooguit kunnen bezien vanuit een onbeduidend en onvolkomen perspectief. Hierdoor kan ik mij soms eenzaam voelen. Weliswaar een perfecte eenzaamheid, maar ook die geeft bij vlagen een verstikkend en alleen gevoel.”
Toch erkent Pleun ook dat haar perfectie de nodige voordelen met zich meebrengt: “Veel gaat vanzelf bij mij. Eigenlijk alles. Ik ben natuurlijk ook overal supergoed in. Dat maakt het leven over het algemeen makkelijker. Heel soms zou ik weleens willen ervaren hoe het is om een doorsnee sterveling te zijn en heel erg je best te moeten doen om iets te laten lukken. Maar het liefst blijf ik gewoon mijn perfecte zelf.”
